پايگاه تخصصي حفظ قرآن كريم و آن هم به زبان فارسي بسيار كم است. پايگاه‌هاي اندك‌شماري هم كه وجود دارد، سواي آن‌كه فعال نيستند، بيشتر جنبه تبليغي دارند تا پاسخ‌گويي و راهنمايي.
در اين ميان پايگاه جامعه‌القرآن‌الكريم در سايت‌هاي تخصصي حفظ قرآن به زبان فارسي، رتبه نخست را از آن خود كرده است. اين سايت به صورت كاملاً پويا روزانه چندين بار توسط اساتيد حفظ بررسي مي‌شود و به سؤالات كاربران پاسخ‌هاي لازم ارائه مي‌شود.
شما در اين سايت علاوه بر دسترسي به منابع حفظ قرآن، مي‌توانيد در زمينه حفظ قرآن با اساتيد جامعه‌القرآن مشاوره كنيد. نسيم وحي به عنوان نمونه برخي از مشاوره‌هاي اين سايت را براي شما نقل مي‌كند.
سؤال:
طول جملات براي حفظ كودك و نوجوان چقدر بايد باشد؟ آيه يا يك جمله معني‌دار؟ اگر آيه يا جمله طولاني باشد، چه بايد كرد؟ آيا كتاب يا منبعي وجود دارد كه اين تقسيم‌بندي را انجام داده باشد؟
پاسخ:
در حفظ دو روش عمده وجود دارد:
1. حفظ کلي: در اين روش، شخص يک صفحه کامل را از ابتدا تا انتها، بارها مي‌خواند تا آن را کامل حفظ شود. اين روش به صورت نا خودآگاه در زندگي ما استفاده مي‌شود، مثل دعاي کميل: کساني که هر شب جمعه دعاي کميل را مي‌خوانند، پس از مدتي تمام دعا را حفظ هستند، بدون آن‌که وقتي را براي حفظ آن اختصاص دهند.
عده‌اي سوره ياسين، واقعه، جمعه و ... را به همين روش حفظ کرده‌اند.
در گذشته بسياري از مطالب، دعاها و اذکار به همين نحوه حفظ مي‌شد.
اين روش مزايايي دارد:
الف) پيوستگي حفظ: فرد در اين روش تمام مطلب را از ابتدا تا انتها به صورت کاملا پيوسته حفظ مي‌کند، بدون آن‌که در ارتباط جمله‌ها يا پس و پيش شدن آنها به مشکل بر بخورد.
ب) تسلط بالاي فرد بر کل مطلب: چون کل مطلب مرتب با هم تکرار مي‌شود.
ج) خستگي کم‌تري دارد، زيرا يک جمله بارها تکرار نمي‌شود.
د) تسلط بر ارتباط مفهومي بالاتر است، زيرا پيوسته مفاهيم نيز به صورت زنجيروار تکرار مي‌شوند.
اما اين روش معايبي هم دارد:
الف) عدم تسلط لازم بر جزء جزء مطالب حفظ شده.
ب) فراموشي زودرس.
ج) ايجاد خلل در کيفيت محفوظات: يعني درصد خطا به‌صورت کلي در اداي حروف، حرکت‌ها و کلمات بالا مي‌رود؛ زيرا در حفظ کلي، اجزا به تبع کل حفظ مي‌شوند، پس دقت لازم در حفظ اجزاي کوچک کم‌تر است.
2. حفظ جزيي: در اين روش کل مطلب به جزءهاي کوچک‌تر تبديل مي‌شود و تا يک قسمت کوچک حفظ نشده، قسمت بعدي حفظ نمي‌شود.
اين روش، روش متعارف حفظ قرآن است، اگر قرار است يک صفحه حفظ شود، هر آيه به صورت مجزا حفظ مي‌شود. اگر آن آيه نيز طولاني بود، به اجزاي کوچک‌تر تقسيم شده و هر جزء آن آيه، به صورت مجزا حفظ مي‌گردد.
مزايا:
الف) از آنجا که حافظه در اين روش به صورت جزء جزء محفوظات را دريافت مي‌کند، فرصت بيشتري براي ثبت و ضبط آنها دارد.
ب) محفوظات دوام و استحکام بيشتري دارند.
ج) زمان کم‌تري صرف حفظ مي‌شود.
د) همان‌طور كه يكي از مزاياي روش قبل، پيوستگي مطالب بود، در اين روش نيز مي‌توان با تکرار هر قسمت با قسمت‌هاي قبلي، اين پيوستگي را ايجاد نمود.
هـ) تسلط بر جزئيات در اين روش بيشتر است و با ايجاد پيوستگي بين جزئيات، حافظ بر کل صفحه مسلط مي‌شود.
و) حفظ راحت‌تر انجام مي‌پذيرد.
ز) چون هر قسمت سريع حفظ مي‌شود، انسان تشويق مي‌شود تا قسمت بيشتري را حفظ کند. در روش کلي زمان بيشتري لازم است تا انسان کل صفحه را حفظ کند؛ لذا اين تشويقات آني در نفس انسان صورت نمي‌پذيرد.
در مورد اين‌که هر قسمت را به چند بخش مي‌شود تقسيم كرد، توصيه من تقسيم به جملات 3 يا 4 کلمه‌اي است، البته اين بسته به سخت يا آسان بودن کلمات آن جمله هم دارد.