وقف تام

وقف تام یعنی یعنی وقف بر روی کلمه ای که به لحاظ معنی و لفظ ارتباطی به کلمه ما بعد خود نداشته باشد و غالباً نوعی استدلال و نتیجه به همراه دارد.این نوع وقف بیشتر در آخر آیات و پایان داستانها و موضوعات در قرآن مطرح می باشد و علاوت آن حرف ( ط ) است.

در قرآن کریم تنها چهار آیه وجود دارد که ظاهراً ارتباط لفظی و معنوی به ما بعد و ما قبل خود ندارد و این چهار آیه عبارتند از :

۱ – آیه تطهیر سوره احزاب آیه ۳۳

۲ – آیه تبلیغ سوره مائده آیه ۶۴ و ۶۸

۳ – آیه اکمال سوره مائده آیه ۳

۴ – آیه تعجیل سوره قیامه آیه ۱۶

مثال :

هذا خلق الله ارونی ماذا خلق الذین من دونه بل الظالمون فی ضلال مبین * ولقد آتینا لقمان الحکمه …….

این است آفرینش خدا پس بنمایانیم چه چیز آفریدند آنان که جز اویند بلکه ستمگرانند در گمراهی آشکار * و همانا دادیم به لقمان حکمت را ……  سوره لقمان آیه ۱۱٫

 

توضیح ۱

وقف روی کلمه مبین تام است چرا که از نظر لفظ و معنی ارتباطی به آیه بعد ندارد به این معنی که حرف واو در ابتدای آیه ۱۲ استیناف نه عطف و حال و ارتباط معنوی هم وجود ندارد چرا که آیه ۱۱ در ارتباط با نشانه های قدرت خداوند و عاقبت ستمگران بوده و آیه ۱۲ بحثی دیگر را شروع نموده که در رابطه با اعطای حکمت به لقمان و اندرزهای وی است.

توضیح ۲

بعضی از علمای قرائت و علم تقطیع معتقدند که وقوف از نوع تام به صورت شایع و عام در موارد ذیل ولحوظ است.انتهای اجزاء،احزاب،نصف حزب،ربع حزب،پایان سوره،ابتدا و انتهای موضوع و رکوعات قرآن،قبل از حرف ندا،پیش از افعال امر،قبل از حروف قسم،قبل از ادات شرط و استفهام نفی و نهی،قبل از کان الله و ماکانَ ،پیش از لولا،بین آیات متضاد و متقابل ،پیش از آیاتی که با الله شروع می شود،وقف بر انتهای آیات استثنا و قال و مقول.