وقف مجوّز لوجه
نوعی از وقف که بنا بر علتی عارض و موجه شده است.اگر چه وصل عبارت و آیات مذکور جایز هم می باشد این وقف مترادف با وقف کافی است.
مثال :
واعبدوا الله و لا تشرکوا به شیئاً و بالوالدین احساناً و بذالقربی ….
و پرستش کنید خدا را و برای او چیزی را همتا قرار ندهید و به والدین خود نیکی کنید و به نزدیکان …..
( سوره نساء آیه ۳۶ )
توضیح :
عبادت و پرستش خدا حکمی قاطع و امری ثابت است و وقف بر کلمه (شیئاً) از لحاظ لفظ و معنا کامل کافی می باشد ولی اگر حرف واو بعد از شیئاً را عاطفه فرض نماییم وصل عبارت اول به دوم اولی خواهد شد به لحاظ عاطفه بودن کلام و تسلسل در بیان حکمی کلی.
و از طرفی می توان واو بعد از کلمه شیئاً را استیناف فرض نمود تا وقف در شیئاً مقبولیت داشته باشد.در هر دو حالت تعارضی در وقف و وصل عارض خواهد شد ولی با نگرش به سیاق آیات و بیان احکام کلی از جانب خداوند، وصل ، نیکو وجایز خواهد بود.
